Рейчел, духтари герцог, ба ҷиноятҳое айбдор карда шуд, ки аз ҷониби валиаҳд Эллиот ҳеҷ гоҳ нашунида буд ва дар зиндони қаср зиндонӣ шуд. Оё ин як дасисае буд, ки яке аз рақибонаш таҳия кардааст ё тавтеае буд, ки душманони сиёсии хонаводааш ташкил кардаанд...!?
Аммо Рейчел танҳо як чизро дар назар дошт…
«Вой барои зиндон! Зиндагии сусти беохири танбал! Дигар ин таҳсили шоҳонаи бадбахт ва ё ходимони нафасгир барои ман нест, вақти таътил аст!
Рейчел, ки барои рафтан омода буд ва тарбият мекард, аз рӯзҳои фароғатии худ баҳра хоҳад бурд, ки шоҳзодаро аз камераи маҳбасаш таъқиб мекунад! Зиндагии озодкунанда ва гуворо (суст) дар зиндони ӯ дар арафаи оғоз мешавад.
